آشنایی با کابل های شبکه و کاربردهای آن برای افراد مبتدی

راهنمای مربوط به کابل های شبکه و کاربردهای آن برای افراد مبتدی

آشنایی با کابل های شبکه و کاربردهای آن برای افراد مبتدی

علی رغم پیشرفت هایی که در حوزۀ تکنولوژی های بی سیم رخ داده است، هنوز هم در قرن 21 اُم، بسیاری از شبکه های کامپیوتری متکی بر کابل ها ـ به عنوان واسط انتقال دیتا ـ می باشند. در این رابطه، گونه های مختلف و متعددی از کابل های شبکه ای موجود است که هریک برای هدف و مقصود خاصی طرح ریزی شده اند.در ادامه با هزارسو همراه باشید.

کابل کواکسیالکابل کواکسیال:

در دهه­ی 1980، “کواکس” بیشتر به عنوان نوعی کابل شناخته می شد که دستگاه تلویزیون را به آنتن متصل و مرتبط می کرد. در هر حال بایستی گفت که کابل کواکسیال گونه ای استاندارد و متعارف برای کابل های اترنت ِ 10 Mbps می باشد.

در دهه­ی 1980 و اوایل دهه­ی 1990، زمانی که اترنت ِ 10 Mbps بیشتر مورد توجه قرار گرفت، آنگاه بود که شبکه ها نوعاً از یک یا دو گونه­ی کابل کواکسیال ـ یعنی thinnet (10BASE2 standard) و یا thicket (10BASE5) ـ بهره گرفتند. این گونه کابل ها مشتمل بر یک سیم مسی با ضخامتی متغیر و محصور شده در قالب عایق بندی ها و شیلدها بودند. در هر حال، هنگام نصب، سفتی و صلبیت ِ ذاتی اینگونه کابل ها مسئول شبکه را با مشکلاتی مواجه می ساخت.

زوج کابل بهم پیچیده شدهزوج کابل بهم پیچیده شده (Twisted Pair Cables):

عاقبت، زوج کابل های بهم پیچیده شده در طول دهه­ی 1990 به عنوان استانداردی اِترنتی ـ از 10 Mbps (10BASE-T [Category 3 or Cat3]) الی 100 Mbps (100BASE-T [Category 5 or Cat5]) تا 10 Gbps (10BASE-T) ــ ظهور کردند. زوج کابل های بهم پیچیده شدۀ اِترنتی دربردارندۀ بیش از 8 سیم هستند که همگی به منظور به حداقل رسانی تداخلات الکترومغناطیسی بصورت جفت شده می باشند.

دو استاندارد صنعتی ِ اولیه­ی مربوط به زوج کابل های بهم پیچیده شده، تحت عنوان UTP (Unshielded Twisted Pair) و STP (Shielded Twisted Pair) تعریف گردیدند. امروزه از کابل های UTP به منظور پایین آوردن هزینه ها بهره گرفته می شود؛ حال آنکه کابل های STP در کابل کشی ِ شبکه های مختلفی چون FDDI کاربرد داشته اند.

انواع کابل های شبکه موجود در هزارسو

فیبر نوریفیبر نوری:

در انتقال سیگنال های الکتریکی، می توان بجای بهره گیری از سیم های فلزی، از فیبرهای نوری که متشکل از رشته هایی شیشه ای بوده و پالس های نوری را عبور می دهند، استفاده کرد. اینگونه کابل ها علی رغم اینکه از شیشه ساخته شده اند، خم پذیر می باشند. در هر حال، معمولاً آنها در پیاده سازی شبکه های WAN (Wide Area Network) با طول مسافتی بالا (بصورت زیرزمینی) و یا در ساختمان هایی اداری که از ترافیک ارتباطاتی بالایی برخوردارند، استفاده می شود.

استانداردهای اولیه­ی مربوط به فیبرهای نوری تحت عنوان ِ Single-Mode (100BaseBX Standard) و Multimode (100BaseSX Standard) تعریف شده اند. بطوری که، در شبکه های مخابراتی ِ مسافت بالا عموماً از نوع ِ Single-Mode ـ به دلیل پهنای باند بالنسبه بالاتر آن ـ استفاده می شود؛ حال آنکه شبکه های محلی غالباً نوع ِ Multimode را در راستای کاهش هزینه ها ترجیح می دهند.

مطلب مرتبط : آشنایی با فیبر نوری

کابل های USBکابل های USB:

اساساً کابل های USB (Universal Serial Bus) مرتبط کنندۀ یک کامپیوتر با دستگاه های جانبی (مثل صفحه کلید و ماوس) هستند. آداپتورهای خاصی که گاهاً dongle نامیده می شوند، امکان مرتبط و متصل یافتگی ِ غیر مستقیم ِ کابل های اِترنت به پورت USB را فراهم می نمایند. در هر حال بایستی گفت که کابل های USB دارای همان ویژگی و مشخصه های مربوط به زوج سیم های در هم تنیده شده می باشند.

کابل های سریال و موازیکابل های سریال و موازی:

از آنجا که در دهه­ی 1980 و اوایل 1990، بسیاری از PCها از Ethernet بهره مند نبودند و پورت USB نیز هنوز تکامل و توسعه نیافته بود، گاهی برای شبکه سازی های PC-to-PC رابط های سریال یا موازی (که دیگر در کامپیوترهای امروزی منسوخ شده اند) مورد استفاده قرار می گرفت. به عنوان مثال، کابل های اصطلاحاً Null Model، پورت های سریال دو کامپیوتر را جهت انتقال سازی دیتا در سرعت هایی مابین 0.115 و 0.45 Mbps به یکدیگر متصل و مرتبط می کرد.

کابل کراس اُورکابل کراس اُور:

کابل های Null Model را می توان نمونه ای از کابل های کراس اُور دانست. یک کابل کراس اُور دو دستگاه شبکه ای هم نوع را به یکدیگر متصل می کند؛ مثل دو PC یا دو سوئیچ شبکه.

اساساً استفاده از کابل های اترنتی ِ کراس اُوری سال ها پیش برای شبکه های خانگی ِ قدیمی تر رایج بوده است (در متصل و مرتبط سازی مستقیم دو PC به یکدیگر). کابل های اِترنتی ِ کراس اُوری که معمولاً همسان به نظر می آیند (و گاهی اوقات straight-through گفته می شوند)، تنها تفاوت محسوسی که دارند، در ترتیب بندی سیم های کدبندی شده ای است که در انتهای کانکتور کابل نمایان می شوند. از اینرو، تولید کنندگان، نشانه هایی متمایز کننده را بر کابل های کراس اُوری خود اعمال می کنند. در هر حال، امروزه، بیشتر شبکه های خانگی از روترهایی بهره می گیرند که دارای قابلیت های کراس اُوری ِ داخلی هستند. از اینرو، نیاز به چنین کابل هایی تقریباً از میان رفته است.

دیگر گونه های کابل شبکه:

برخی از متخصصین شبکه سازی اصطلاح ِ patch-cable را بکار می برند که اشاره به هر نوع کابل شبکه ای ِ straight-through ای دارد که برای اهداف موقتی مورد استعمال قرار می گیرد. کابل های کواکسیال، زوج کابل های به هم پیچیده شده و فیبرهای نوری، همگی گونه هایی از  patch-cable های موجود هستند. اینگونه کابل ها نسبت به دیگرگونه‌های کابل شبکه به لحاظ مشخصه‌های فیزیکی از تفاوت محسوسی برخوردار نیستند، جز اینکه طول آن‌ها بایستی کوتاه‌تر باشد.

علاوه بر آن، سیستم‌های شبکه ای ِ پاورلاین نیز از سیم های الکتریکی استاندارد ِ خانگی جهت مبادله­ی داده ها توأم با آداپتورهای متصل به پریز، بهره می گیرند.

منبع:about

تلگرام هزارسو

دیدگاهتان را بنویسید