بلاک چین چیست و چگونه کار میکند؟+ویدئو

بلاک چین اختراعی برجسته و مبتکرانه است؛ زاییده فکر یک فرد یا گروهی از افراد که با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو شناخته می‌شوند. اما از آن زمان که بلاک چین برای اولین بار معرفی شد، این فناوری به موجودیتی بزرگ تبدیل شده است و سوال اصلی بسیاری از افراد این است که بلاک چین چیست؟در ادامه با هزارسو همراه باشید.

بلاک چین (Blockchain) از دو کلمه Block (بلوک) و Chain (زنجیره) ایجاد شده است. این فناوری در حقیقت زنجیره‌ای از بلوک‌هاست. زنجیره بلوکی مجموعه دائما در حال گسترشی از رکورد ها است (به آن ها بلوک گفته می شود) که امنیت آن ها با استفاده از رمزنگاری تامین شده است. هر بلوک، معمولا حاوی یک تابع در هم سازی (هَش) رمزنگارانه از بلوک قبلی، یک برچسب زمانی و داده های تراکنش می باشد.

به طور کلی بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است.طراحی بلاک چین به گونه ای است که به صورت ذاتی، در برابر ایجاد تغییر در داده ها مقاومت می کند. بلاک چین “یک فناوری دفتر کل توزیع شده و باز است که می تواند تراکنش های بین دو طرف را به صورت موثر و به طریقی قابل بازبینی و دائمی ثبت کند”. برای استفاده به عنوان یک دفتر کل توزیع شده، یک بلاک چین عموما توسط یک شبکه همتا به همتا(Peer-to-Peer) مدیریت می شود که به صورت دسته جمعی از یک پروتکل برای ارتباطات بین گره ای و تایید اعتبار بلوک های جدید استفاده می کند. پس از این که داده در یک بلوک ثبت شد، دیگر نمی توان آن را بدون تغییر بلوک های بعدی تغییر داد که این کار نیز به همکاری و همراهی بیشتر اعضای شبکه نیاز دارد.

بلاک چین ها به گونه ای ایمن طراحی شده اند و نمونه ای از یک سیستم کامپیوتری توزیع شده با تحمل خطای بیزانس بالا هستند. در نتیجه با استفاده از بلاک چین، تمرکز زدایی به دست آمده است. این امر باعث می شود تا بلاک چین به صورت بالقوه برای ثبت رویدادها، مستندات پزشکی و سایر فعالیت های مربوط به مدیریت مستندات مانند تشخیص هویت، پردازش تراکنش ها، مستندسازی مبدا، قابلیت ردیابی غذا و یا رای دادن مناسب باشد.

تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای شبکه به اشتراک گذاشته می‌شوند و با استفاده از رمزنگاری امکان حذف و دستکاری اطلاعات ثبت شده تقریبا غیرممکن است.

فناوری بلاک چین از طریق ایجاد امکان توزیع اطلاعات دیجیتال بدون کپی کردن آن، ستون فقرات نوع جدیدی از اینترنت را ایجاد کرد.

اولین کار بر روی زنجیره ای از بلوک های رمزنگاری شده در سال 1991 و توسط استوارت هابر و اسکات استورنتا انجام گرفت. آن ها می خواستند سیستمی را اجرا کنند که در آن نتوان برچسب زمانی اسناد را دست کاری کرد یا تاریخ را به عقب برد. در سال 1992، بایر، هابر و استورنتا درخت های درهم سازی را وارد طرح خود کردند. این کار با فراهم کردن امکان جمع آوری چند سند در یک بلوک بازدهی این سیستم را افزایش داد.

بیت کوین اولین کاربرد از این فناوری بود و از بلاک چین برای ذخیره اطلاعات دارایی کاربران بهره برد. اگر بلاک چین یک سیستم عامل باشد، بیت کوین نرم افزاری روی این سیستم عامل است.

در هر بلاک هر اطلاعاتی می‌تواند ثبت شود; از جرم و جنایت‌های یک فرد تا نمایش اطلاعات حساب برای دارایی‌ها مانند بیت کوین. در بلاک چین، اطلاعات در بلاک‌ها قرار می‌گیرند و با هم به صورت زنجیره‌ای مرتبط می‌شوند.

برای مثال بلاک چین زیر را در نظر بگیرید، هر بلاک یک کشور را نشان می‌دهد که نام شهرهای آن کشور در آن ثبت شده هستند.

یک چیز دیگر هم وجود دارد. هر کدام از این بلاک‌ها چیزی به نام هش دارند. یک هش رشته‌ای از کارکترهاست که با توابع خاصی ساخته می‌شود.

مثلاً در عکس بالا برای بلاک ایران که حاوی اطلاعات اسم شهرهای تهران، اصفهان و تبریز است، هش بلاک «NYLAC» است.

در بلاک چین، هش بلاک‌های بعدی حاوی هش بلاک قبلی هم هستند.

هش در هر بلاک چین با یک تابع ریاضی خاص به‌دست می‌آید که توسعه دهندگان آن را مشخص میکنند. کوچک‌ترین تغییر در اطلاعات یک بلاک، هش آن را به طور کلی تغییر می‌دهد.

مثلاً اگر یک کاراکتر به اطلاعات اسم شهرهای ایران اضافه شود، هش بلاک تغییر می‌کند و در نتیجه بلاک‌های بعدی هم غیر معتبر خواهند شد به همین دلیل این فناوری بلاک چین یا زنجیره بلاک‌ها نام دارد.

اگر کسی محتوای یک بلاک را تغییر دهد و هش بلاک‌های بعدی را به روز رسانی کند، چه می‌شود؟ این امکان وجود دارد اما شما توزیع را در نظر نگرفته‌اید. داده‌های بلاک چین در یک کامپیوتر یا سرور خاص ذخیره نمی‌شوند. هر کامپیوتر یا سیستمی که به شبکه وصل شود یک نسخه از بلاک چین را دریافت می‌کند.

بلوک ها حاوی دسته هایی از تراکنش های صحیحی هستند که به صورت رمزنگاری شده در یک درخت در هم سازی قرار گرفته اند. هر بلوک شامل تابع در هم ساز رمزنگاری شده بلوک قبلی در بلاک چین است. این تابع دو بلوک را به یکدیگر مرتبط می کند. این بلاک های مرتبط، یک زنجیره را تشکیل می دهند. این فرآیند تکرار شونده صحت بلوک قبلی را تایید می کند و این روند به همین ترتیب تا بلوک اولیه ادامه پیدا می کند.

یک مثال:

من در یک جمع ۱۰۰ نفری، برگه ای از اطلاعات را بالا می‌گیرم و همه با تلفن همراهشان از آن برگه عکس می‌گیرند. حالا اگر من آن اطلاعات را نابود کنم یا تغییری در آن دهم دیگر برای آن جمع قابل پذیرش نیست زیرا آن‌ها یک کپی از نسخه اصلی را دارند، مگر اینکه من موبایل همه را بگیرم و آن را حذف کنم.

حالا این جمع می‌تواند به صورت عمومی و بالای چندین میلیون نفر باشد که در بیت کوین و اتریوم و سایر ارزهای بلاک چینی شاهد آن هستیم و یا به صورت خصوصی برای یک جامعه مخصوص باشد. بلاک چین یک شرکت نمونه‌ای از بلاک چین خصوصی است.

وقتی شما به یک بلاک چین متصل می‌شوید، یک نسخه از کل بلاک چین را دریافت می‌کنید. هرگونه تغییری در بلاک چین امکان پذیر نیست مگر اینکه بیش از ۵۰ درصد از داده‌های رایانه‌های متصل به شبکه تغییر کند.

در حقیقت فناوری بلاک چین به خودی خود یک فناوری بنیادی نیست بلکه مجموعه‌ای از فرایندهای هش گذاری و رمزنگاری، توزیع جمعی و … است که باعث ایجاد ایده‌ی بلاک چین شده‌اند.

انواع بلاک چین

در حال حاضر به طور کلی سه نوع بلاک چین قابل راه اندازی است. اما احتمالا در آینده از انواع بلاک چین های جدید بهره‌مند خواهیم شد.
بلاک چین عمومی ضد انحصاری

مثال اجرایی: بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و انواع سیستم های عمومی و آزاد مبتنی بر بلاک چین

اغلب شما این یکی را می‌شناسید. بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از این نوع بلاک چین هستند. در این نوع بلاک چین، ما انحصار تراکنش‌ها را در اختیار نداریم. برای مثال بیت کوین را در نظر می‌گیریم که یک دفترکل توزیع شده است.

می‌خواهم ۵ بیت کوین ارسال کنم. به افراد فعال در شبکه که ماینر نام دارند، فریاد می‌زنم «بچه‌ها، می‌خواهم این ۵ بیت کوین را به این فرد (آدرس بیت کوین) بفرستم.»

آیا من واقعاً ۵ بیت کوین دارم؟ ادعای دروغ نیست؟ نمی‌خواهم تقلب کنم؟ افراد فعال در شبکه بیت کوین پیغام من را می‌شنوند و روند تأیید معامله را شروع می‌کنند. فردی که تراکنش را تأیید می‌کند، انتخابی نیست. ما نمی‌توانیم تأییدکننده را تعیین کنیم. نکته اینجاست که هیچ‌کس این قدرت را نخواهد داشت.

از این نوع بلاک چین زمانی استفاده می‌شود که نظر تمام جامعه مورد نظر در آن شبکه مهم باشد، نه فقط چند فرد خاص.

در این بلاک چین هر کسی می‌تواند قراردادهای هوشمند ایجاد کند و یا پول و داده‌ها را منتقل کند. اطلاعات مهم در این بلاک چین‌ ها به صورت رمزنگاری شده قابل ذخیره سازی هستند.

«علی می‌خواهد برنامه‌ای را توسعه دهد که همه بتوانند دیدگاه سیاسی خود را در آن بیان کنند. او باید از حریم خصوصی مشترکین محافظت کند.»

برای کار علی، ما می‌توانیم از بلاک چین ضد انحصاری استفاده کنیم. هرکس در هر جای دنیا می‌تواند با اجرای شبکه نظرش را بیان کند. هیچ قدرتی نمی‌تواند چیزی را حذف یا تغییر دهد.
بلاک چین عمومی انحصاری

مثال اجرایی: چند شرکت فروارده های گوشتی در ایالات متحده

در این بلاک چین افرادی خاص برای تأیید فعالیت‌ها انتخاب می‌شود. این افرادمی‌تواند یک مقام، کارمند ارشد، دولت، موسسه یا اشخاص دیگری باشند. داده‌ها قابل مشاهده برای عموم هستند اما می‌توان از یک سری اطلاعات خاص محافظت کرد.

«محمد یک پرورشگاه ماهی دارد. او می‌خواهد زنجیره تأمین پرورشگاهش را برای عموم شفاف سازی کند. مثلاً او می‌خواهد مردم بدانند که ماهی که خریداری می‌کنند، از کجا صید شده، چه زمانی بسته بندی شده و انواع اطلاعات دیگر»

در این نوع بلاک چین محمد روی ماهی‌هایش یک کد QR قرار می‌دهد و مشتریان می‌توانند با اسکن کد هر ماهی از اطلاعات آن آگاه شوند. مشتریان فقط قادر به مشاهده اطلاعات هستند و نمی‌توانند چیزی را کم و زیاد کنند. برای ثبت اطلاعات هر ماهی در بلاک چین از روش‌های مختلفی می‌توان کمک گرفت. مثلاًبه ماهی گیران و کارمندان بخش بسته بندی، اجازه ثبت اطلاعات در بلاک چین داده می‌شود تا زمان صید یا بسته بندی هر ماهی با استفاده از دستگاه‌هایمخصوص ثبت شود. اطلاعات ذخیره شده روی بلاک چین قابل تغییر نیستند بنابراین برای شرکت اعتبار بزرگی محسوب می‌شود.

بلاک چین خصوصی انحصاری

مثال اجرایی: سیستم‌های پرداخت حقوق با بلاک چین

این نوع بلاک چین می‌تواند برای نهاد‌های مختلف خصوصی و دولتی مورد استفاده قرارگیرد. در این بلاک چین افرادی خاص برای تایید فعالیت‌ها انتخاب می‌شود و فقط افرادی خاص امکان مشاهده اطلاعات ثبت شده را دارند.

«کسب و کار رضا به دو شرکت کوچک و یک شرکت حسابداری دیگر هم مرتبط است. آن‌ها به طور منظم با یکدیگر همکاری می کنند.»

رضا می‌خواهد یک اعتماد کامل بین طرفین برقرار شود اما نمی‌خواهد به جز سران شرکت، فرد دیگری اطلاعات را دستکاری کند یا بخواند. بهترین گزینه برای رضا استفاده از نوع سوم بلاک چین است.

بلاک چین از دیدگاه فنی

بلاک چین را یک به عنوان بایگانی که اطلاعات روی آن ثبت می شوند در نظر بگیرید. شاید یک بلاک چین با چیزهایی که با آن بیشتر آشنا هستید، خیلی تفاوت نداشته باشد. مثل ویکیپدیا.

با استفاده از یک بلاک چین، افراد زیادی می توانند گزارشات مختلفی را به یک نوع بایگانی اطلاعات وارد کنند و همچنین کاربران می توانند چگونگی ثبت و به روز رسانی اطلاعات را کنترل کنند. به همین منوال، مقالات ویکیپدیا هم محصول یک ناشر نیستند. بنابراین در ویکیپدیا هم فقط یک فرد اطلاعات را کنترل نمی کند.

با این حال، با بررسی های عمیق تر، تفاوت هایی که باعث می شود فناوری بلاک چین منحصر به فرد باشد، روشن تر می شود. در حالی که هر دو در شبکه های توزیع شده (اینترنت) اجرا می شوند، ویکی پدیا در شبکه جهانی وب (WWW)، با استفاده از یک مدل کلاینت سرور، طراحی شده است.

در ویکیپدیا، یک کاربر(کلاینت)، با مجوزهایی که در حساب کاربری خود توسط سیستم برایش تعیین می شود، قادر است همه یا برخی از ورودی های ویکیپدیا را که در یک سرور متمرکز ذخیره شده اند، تغییر دهد.

هر زمان که یک کاربر به صفحه ویکی پدیا دسترسی پیدا کند، نسخه به روز شده دیتابیس (مسترکپی) را دریافت می کند. اما تفات اصلی این است که کنترل پایگاه داده همچنان با مدیران ویکیپدیا باقی می ماند و کنترل دسترسی ها و مجوز ها توسط یک مقام مرکزی حفظ می شود. به نوعی مدیران ویکیپدیا می توانند یک مقاله را هر زمان که بخواهند حذف کنند اما در بلاک چین کاربران شبکه مالک اطلاعات پایگاه داده هستند و اطلاعات روی بلاک چین پاک نمی شود.

استحکام دیجیتالی ویکیپدیا شبیه به امنیت پایگاه داده های متمرکز دولت ها، بانک ها و یا شرکت های بیمه امروزی است. کنترل پایگاه های داده متمرکز در دست صاحبان آن ها است. مدیران یک سایت می توانند به تمام موارد مورد نیاز در سایت خود، دسترسی و بر آن ها کنترل کامل داشته باشند.

پایگاه داده توزیع شده توسط فن آوری بلاک چین، اساسا یک پشتوانه دیجیتالی کاملا متفاوت ایجاد می کند. این موردم هم یکی دیگر از ویژگی های متمایز و مهم از فن آوری بلاک چین است.

دیتابیس یا Master Copy ویکیپدیا بر روی یک یا چند سرور خاص توسط کاربران ویرایش می شود و همه کاربران نسخه جدید را مشاهده می کنند. در مورد بلاک چین، هر نود (node) در شبکه یک گزارش مستقل ثبت می کند و هر رکورد مستقل با رکورهای دیگر تبدیل به یک مجموعه ای گزارشات رسمی می شوند.

 

تعریف اعتماد دیجیتال

اعتماد یک تایید پر ریسک در مورد خطر بین گروه های مختلف است و در دنیای دیجیتال تعیین اعتماد اغلب به احراز هویت و اخذ مجوزها نیاز است.

به طور خلاصه ما می خواهیم از طرف مقابلمان مطمئن شویم که «آیا فردی که خودتان می گویید هستید؟ و «آیا شما قادر به انجام آنچه که وعده داده اید هستید؟»

در بحث فناوری بلاک چین، کلید خصوصی رمزنگاری شده یک ابزار مالکیت قدرتمند را فراهم می کند که نیازهای احراز هویت را برآورده می کند. داشتن یک کلید خصوصی به معنای مالکیت است. این نیز یک شخص را از داشتن نیاز به به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی تر از آن که برای تبادل نیاز دارند، به اشتراک گذارد، و آنها را در معرض هکرها قرار می دهد.

تأیید اعتبار کافی نیست – داشتن مجوز، دارا بودن پول کافی برای انجام تراکنش و … نیاز به اعتماد سازی دارند و برای این کار نیاز به یک شبکه توزیع شده نظیر به نظیر است. یک شبکه توزیع شده از فساد یا شکست مجموعه جلوگیری می کند.

این شبکه توزیع شده نیز باید در کار حسابداری قابل اجرا باشد و از همه مهمتر امنیت آن باید تضمین شده باشد. تایید تراکنش ها نتیجه اجرای قوانین پروتکل توسط تمام شبکه است.

تأییدیه و مجوز ارائه شده در این راه، بدون نیاز به افراد شخص ثالث، امکان تعامل در دنیای دیجیتال را فراهم می کنند. امروزه کارآفرینان صنایع در سراسر جهان این پیشرفت را تحسین می کنند – اتباطات دیجیتالی غیر قابل تصور، جدید و قدرتمند امکان پذیر است. از فناوری بلاک چین اغلب به عنوان ستون فقرات برای یک لایه تراکنش در اینترنت و بنیانگذار اینترنت ارزش (Internet of Value) توصیف می شود.

بلاک چین چیست؟

بلاک چین اختراعی برجسته و مبتکرانه است؛ زاییده فکر یک فرد یا گروهی از افراد که با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو شناخته می‌شوند. اما از آن زمان که بلاک چین برای اولین بار معرفی شد، این فناوری به موجودیتی بزرگ تبدیل شده است و سوال اصلی بسیاری از افراد این است که بلاک چین چیست؟

فناوری بلاک چین از طریق ایجاد امکان توزیع اطلاعات دیجیتال بدون کپی کردن آن، ستون فقرات نوع جدیدی از اینترنت را ایجاد کرد. در ابتدا برای پول دیجیتال بیت کوین طراحی شد، اما در حال حاضر جامعه فناوری در حال پیدا کردن دیگر کاربردهای بالقوه برای این فناوری است.

بیت کوین، «طلای دیجیتال» نامگذاری شده است و دلایل خوبی نیز برای این امر وجود دارد. بلاک چین می‌تواند انواع دیگری از ارزش دیجیتال را ایجاد کند. مانند اینترنت (یا خودرو)، شما برای استفاده از بلاک چین لازم نیست بدانید چگونه کار می‌کند. با این حال، داشتن دانش اولیه در مورد این فناوری جدید به شما نشان خواهد داد که چرا انقلابی محسوب می‌شود.

بلاک چین یک دفترکل دیجیتالی غیرقابل تخریب از معاملات اقتصادی است که می‌تواند نه تنها برای ضبط معاملات مالی بلکه تقریبا برای ثبت هر دارایی ارزش‌مندی استفاده شود.

یک پایگاه داده توزیع شده

صفحه گسترده‌­ای را تصور کنید که هزاران بار در شبکه کامپیوتری کپی شده است. سپس تصور کنید که این شبکه طراحی شده تا به طور منظم به روزرسانی شود، اکنون شما درک اولیه‌ای از بلاکچین دارید.

اطلاعاتی که در بلوک نگهداری می‌شود به عنوان پایگاه داده به اشتراک گذاشته شده و به طور پیوسته در حال تطبیق است. این روش استفاده از شبکه دارای مزایای­ آشکاری است. پایگاه داده بلاک چین در یک مکان خاص ذخیره نمیشود، به این معنی که پرونده‌هایی که نگهداری می‌کنند، واقعا عمومی هستند و به راحتی قابل تاییدند. نسخه متمرکزی از این اطلاعات وجود ندارد تا یک هکر بتواند آن را تخریب کند. با میزبانی داده‌ها توسط میلیون‌ها کامپیوتر به طور همزمان، داده‌های آن برای هر کسی در اینترنت قابل دسترسی است.
بلاک چین به زبان ساده!

دوام و استحکام بلاک چین

فناوری بلاک چین مانند اینترنت است که دارای یک استحکام داخلی است. با ذخیره بلوک‌های اطلاعاتی‌­ای که در سراسر شبکه آن یکسان هستند، بلاک چین نمیتواند:

1- توسط یک نهاد واحد کنترل شود و

2- هیچ نقطه‌ی شکست واحدی ندارد.

بیت‌کوین در سال 2008 اختراع شد. از آن زمان، بیتکوین بدون اختلال قابل توجهی عمل کرده است (تا به امروز مشکلات مربوط به بیتکوین به دلیل هک شدن یا سوء مدیریت بوده است. به عبارت دیگر، این مشکلات از قصد بد و خطای انسانی حاصل می‌شود، نه نقص در مفاهیم پایه).

بلاک چین واقعا مکانیزمی انقلابی است که همه را به بالاترین سطح پاسخگویی می‌­رساند. دیگر معاملات نادرست، خطاهای انسانی و ماشینی یا حتی یک مبادله که با رضایت طرفین انجام نشده است، وجود نخواهد داشت. بالاتر از هر چیز دیگری، مهم‌ترین حوزه‌ای که بلاک چین به آن کمک می‌کند، ضمانت اعتبار یک معامله از طریق ثبت آن نه تنها در یک محل ثبت اصلی و متمرکز بلکه در یک سیستم توزیع شده است که از طریق مکانیزم اعتبارسنجی امن متصل هستند.

ایده‌ی غیرمتمرکزسازی

بلاک چین یک فناوری غیرمتمرکز است. هر چیزی که روی آن اتفاق می‌افتد، حاصل از عملکرد شبکه به عنوان یک کل است. از این ویژگی بسیار استفاده می‌شود. با ایجاد یک روش جدید برای بررسی معاملات، برخی جنبه‌های تجارت سنتی ضرورت خود را از دست خواهند داد. برای مثال، معاملات بورس سهام می‌توانند به طور همزمان در بلاک چین قرار گیرند – یا می‌توان انواع حسابرسی‌ها مانند ثبت زمین را کاملا عمومی‌ کرد. تمرکززدایی در حال حاضر یک واقعیت است.

بیتکوین یک شبکه‌ی جهانی کامپیوتری است که از فناوری بلاک چین برای مدیریت پایگاه داده‌هایی که معاملات بیتکوین را ثبت می‌کند، استفاده می‌کند. بیت‌کوین توسط شبکه اش اداره می‌شود و نه یک مقام مرکزی. این به این معنی است که شبکه به صورت peer-to-peer عمل می‌کند.

 

انواع بلاک چین ها

در حال حاضر سه نوع شبکه بلاک چین وجود دارد: 1- بلاک چین های عمومی 2- بلاک چین های خصوصی 3- بلاک چین های کنسرسیومی
بلاک چین های عمومی

یک بلاک چین عمومی هیچ گونه محدودیت دسترسی ندارد. هر شخص با اتصال به اینترنت می تواند تراکنش های خود را برای آن ارسال کند و همچنین به عنوان اعتبارسنج عمل کند( در اجرای پروتکل اجماع شرکت کند). معمولا چنین شبکه هایی مزایای اقتصادی در اختیار کسانی که باعث ایمن سازی آن ها می شوند قرار می دهند و معمولا از شکلی از الگوریتم های اثبات سهم یا اثبات کار استفاده می کنند.

از بزرگترین و شناخته شده ترین بلاک چین های عمومی می توان به بیت کوین و اتیریم اشاره کرد.
بلاک چین های خصوصی

یک بلاک چین خصوصی به اجازه دسترسی نیاز دارد. یک شخص نمی تواند عضو آن شود مگر اینکه، یکی از مدیران شبکه او را دعوت کرده باشد. دسترسی اعضا و صحت سنج ها محدود است.

این نوع از بلاک چین ها را می توان به عنوان حد وسط برای شرکت هایی در نظر گرفت که که به طور کلی به تکنولوژی بلاک چین علاقمند هستند اما نسبت به سطح کنترلی که توسط شبکه های عمومی ارائه می شود، احساس راحتی نمی کنند. معمولا آن ها به دنبال وارد کردن بلاک چین در فرآیند های حسابداری و بایگانی خود، بدون قربانی کردن استقلال خود و ریسک قرار دادن داده های حساس در معرض دسترسی اینترنت عمومی هستند.
بلاک چین های کنسرسیومی

عمدتا گفته می شود یک بلاک چین کنسرسیومی، نیمه غیر متمرکز است. این نوع بلاک چین به اجازه دسترسی نیز نیاز دارد، اما به جای این که یک سازمان آن را کنترل کند، تعدادی شرکت، هر کدام یک گره از آن را کنترل می کنند. مدیران زنجیره کنسرسیومی، حق بازخوانی توسط کاربران را طبق نظر خودشان محدود می کنند و تنها به مجموعه ای محدود از گره های مورد اطمینان اجازه اجرای پروتکل اجماع را می دهند.

تحقیقات دانشگاهی

در اکتبر 2014، باشگاه بیت کوین MIT، با حمایت مالی فارغ التحصیلان MIT، به هر کدام از دانشجویان دوره لیسانس در MIT به اندازه 100 دلار بیت کوین اهدا کرد. بررسی نرخ استفاده از این تکنولوژی( طبق تحقیقات ‍Catalini و Tucker در سال 2016)، نشان داده که برای افرادی که از فناوری های مختلف در سریع ترین زمان ممکن استفاده می کنند، در صورتی که دسترسی به یک تکنولوژی با تاخیر همراه شود، آن ها به نپذیرفتن آن تکنولوژی تمایل پیدا می کنند.

ژورنال های علمی

در سپتامبر 2015، اولین ژورنال دانشگاهی با داوری توسط اعضای هیات علمی مخصوص به ارز های رمزنگاری شده و تکنولوژی بلاک چین با نام Ledger معرفی شد. شماره اولیه این ژورنال در دسامبر 2016 منتشر شد. این ژورنال جنبه های مختلفی از ریاضیات، علوم کامپیوتر، مهندسی، حقوق، اقتصاد و فلسفه را که به ارز های رمزنگاری شده مانند بیت کوین مرتبط هستند، شامل می شود.

این ژورنال، نویسندگان را تشویق می کند تا به صورت دیجیتالی، یک فایل در هم نگاری شده(فایل هَش) از مقالات ثبت شده را امضا کنند. در ادامه این فایل با ثبت برچسب های زمانی وارد بلاک چین بیت کوین می شود. همچنین از نویسندگان خواسته می شود تا آدرس شخصی بیت کوین خود را در صفحه اول مقاله خود درج کنند.

پیش بینی ها

گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سپتامبر 2015، پیش بینی کرد که تا سال 2025، ده درصد از GDP دنیا بر روی تکنولوژی بلاک چین ذخیره خواهد شد.

در اوایل سال 2017، مارکو لانزیتی و کریم لخانی اساتید دانشکده کسب و کار دانشگاه هاروارد اعلام کردند که بلاک چین یک تکنولوژی مزاحم، که هزینه های یک مدل کسب و کار فعلی را کمتر می کند، به شمار نمی رود؛ بلکه یک تکنولوژی بنیادی است که “پتانسیل ایجاد مبانی جدیدی را برای سیستم های اقتصادی و اجتماعی ما دارد”. آن ها همچنین پیش بینی کردند که” اگرچه نوآوری های بنیادین می توانند تاثیر عظیمی داشته باشند، اما دهه ها زمان خواهد برد تا بلاک چین بتواند در زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی ما نفوذ کند”.

خلاصه

بلاک چین نوعی دیتابیس یا پایگاه داده است که روی یک یا چند سرور خاص قرار ندارد بلکه روی تمام کامپیوترهایی که به شبکه متصل می شوند، توزیع شده است.

بلاک چین در حقیقت یک دفتر کل برای ثبت رکوردها و گزارشات است و به دلیل نوع رمزنگاری و ثبت آن در همه کامپیوترهای شبکه، گزارشات ثبت شده قابل هک یا حذف نیستند.

بیت کوین اولین کاربرد این فناوری بود اما از این سیستم انقلابی برای هر سیستمی که نیاز به ثبت گزارش داشته باشد می توان بهره برد.

 

منبع:arzdigital