کابل فیبرنوری چیست ؟

یک کابل فیبرنوری یک کابل شبکه است که از رشته هایی از شیشه تشکیل شده که درون یک محفظه عایق قرار گرفته اند. این کابل ها برای استفاده در مسافت زیاد و برای شبکه های داده با عملکرد بالا و ارتباطات از راه دور مورد ساخته شده اند. در مقایسه با کابل های مسی، کابل های فیبرنوری پهنای باند بیشتری ارائه می دهند و داده ها را در مسافت های طولانی تری انتقال می دهند.

کابل های فیبرنوری بیشتر اینترنت دنیا، تلویزیون های کابلی و سیستم های تلفنی را پشتیبانی می کند.

کابل های فیبرنوری چگونه عمل می کنند؟

کابل های فیبرنوری سیگنال های ارتباطی را با استفاده از پالس های نوری تولید شده توسط لیزرهای کوچک یا ال ای دی ها انتقال می دهند.
این کابل ها شامل یا یا تعداد بیشتر رشته های شیشه است که هر کدام از آن ها فقط کمی از موی انسان باریک تر هستند. مرکز هر رشته، هسته یا core نامیده می شود که مسیر نور برای حرکت را فراهم می کند. هسته یا core با یک لایه شیشه به نام cladding (روکش) که نور را انتقال می دهد احاطه شده تا از هدررفت سیگنال جلوگیری شود و به نور اجازه دهد تا در طول کابل حرکت کند.

دو نوع اولیه کابل های فیبر نوری، کابل های فیبری single mode و multi-mode هستند. کابل های single mode از رشته های بسیار باریک شیشه و یک لیزر برای تولید نور استفاده می کنند در حالی که فیبرهای multi-mode از ال ای دی برای این کار استفاده می کنند.

شبکه های فیبری single mode معمولا از تکنیک های Wave Division Multiplexing (WDM) برای افزایش دادن میزان انتقال ترافیکی که می تواند در طول رشته حرکت کند، استفاده می کنند. WDM این اجازه را می دهد که نور با طول موج های مختلف ترکیب شود (multiplexing) وسپس جدا شود (de-multiplexing) و از این طریق ارتباطات متعددی از طریق یک پالس نور انجام می شود.

مزایای کابل فیبرنوری

 کابل های فیبرنوری ظرفیت بیشتری دارند. میزان پهنای باندی که یک کابل فیبرنوری می تواند ارائه دهد بسیار بیشتر از این میزان در یک کابل مسی با ضخامت یکسان است. کابل های فیبر نوری به سرعت های 10، 40 و حتی 100 گیگابیت بر ثانیه می رسند.

از آن جایی که نور می تواند مسافت های خیلی طولانی ای را بدون از دست دادن قدرتش طی کنذ، بنابراین با استفاده از کابل های فیبرنوری، نیاز به استفاده از تقویت کننده های سیگنال کاهش پیدا می کند.

فیبرنوری به تداخل حساسیت کمتری دارد. یک شبکه کابلی سنتی نیاز به پوشش مخصوص برای محافظت از آن در مقابل تداخلات الکترومغناطیسی دارد. در عین حال که این پوشش ها کمک کننده هستند، برای جلوگیری از تداخلات در مواقعی که کابلهای زیادی در نار هم قرار داند کافی نیستند. خصوصیات فیزیکی شیشه و کابل های فیبری از به وجود آمدن بیشتر این مشکلات جلوگیری می کند.

در کابل های فیبرنوری خطر آتش سوزی به صفر می رسد، چراکه هیچ نوع جریان الکتریسیته ای از درون آنها عبور نمی کند.

وزن کابل های فیبرهای نوری در مقایسه با سیم های مسی بسیار کمتر است.

فیبرهای نوری جهت تبادل دیتا در حالت دیجیتال و استفاده در شبکه های رایانه ای بسیار مناسب تر هستند.